چه چیزی یک فرق کاشی و سرامیک و موزاییک را می سازد؟

یاقوت حموی (قرن هفتم هجری) یادآور شده است که مردم، این شهر را نَشاوُور مینامند. این بخش در سال ۱۳۷۸ افتتاح شد و بیشتر آثار به نمایش درآمده در آن اهدایی سید جلالالدین تهرانی است که شامل اسطرلابهای تخت، کروی، حلقوی، انواع تلسکوپهای انعکاسی و شکستی، کرههای جغرافیایی و آسمانی، ابزارهای اندازهگیری و همچنین مجموعهای از ساعتهای آفتابی، وزنه ای، دیواری کاشی پرسلانی و رومیزی میباشد. در این شهر مکانی برای همایش جنبش عدم تعهد و بعد از آن برای دیگر همایشهای بینالمللی در نظر گرفته شد. محوطهٔ پیشاتاریخی تپهٔ برج: با نظر به آثار قابل مشاهده در این محوطه، محدودهای در حدود شانزده هکتار را در بر میگیرد در شانزده کیلومتری جنوب شرقی شهر کنونی واقع شده است. یکی از یافتههای برجستهٔ این محوطه، اسکلت زنی حدود ۴۵ ساله همراه با یک قطعه فیروزهٔ سوراخشده در نزدیکی کمر است؛ آزمایش C14 روی استخوان ساق پای اسکلت، گاهنگاری مطلق ۴۳۶۰ پیش از میلاد را نشان میدهد. نهشتههای باستانی این دوره، گاهنگاری چند دوره با فواصل زمانی از جمله عصر مفرغ، عصر سنگ و عصر آهن را در کنار هم نمودار میسازد. افزون بر محوطههای پیشاتاریخی یادشده؛ در جایهای دیگری از ناحیهٔ نیشابور همچون کریمآباد، جنوب غربی شهر و یوسفآباد آثاری متعلق به عصر مفرغ و عصر آهن نیز کاوش شده؛ و گفتنی است که کاوشهای باستانشناسی ناحیهٔ نیشابور، هنوز به سرانجام بایستهٔ خود نرسیده و عرصههای کاویده نشدهٔ بسیاری در پیش روی باستانشناسان است.

ابن رسته، مقدسی، اصطخری، ابن حوقل و یاقوت حموی دربارهٔ نیشابورِ سدههای میانهها نگاشتهاند یا در پژوهشهایشان به نیشابور نیز سفر کردهاند. بر پایه نوشتار تاریخ الحاکم، در این دروان؛ شخصیتهایی همچون ذوالایکه، افراسیاب ساحر و ایرج پسر فریدونبر دژ-قلعه نیشابور دست یافته، آن را بازسازی نموده و بر گستره و آبادانی آن افزودهاند؛ اما در دوران منوچهر بود که بر پیرامون کهندژ، خندقی حفر نمودند و آتشکدهای برپای داشتند؛ چنانکه پس از آن، گروش مردمان و آبادانی آن، روزافزون گردید. بنا به نوشتهٔ تاریخ الحاکم، شاپور پسر اردشیر، شهر نیشابور قدیم را در پیرامون کهندژ باستانی بنا کرده و از دفع حملهها و مزاحمت اتراک بر این شهر، خبر داده است. در نتیجه حضور چشمگیر خوارج پیرامون نیشابور و نبرد حاکمان پیش از عبدالله با آنان، او را به توجه ویژه به این منطقه در راستای سرکوب این گروه واداشت. کاخ) در نیشابور کهن که زلزلهها آن ویران کرده است.

یافتههای باستانشناسی در محوطه تاریخی سهتپه در جنوب دشت نیشابور، نیز بیانگر حیات تاریخی این ناحیه در دوران هخامنشی و اندکی پیش از آن و ارتباط نیشابور با همدان (فلات ایران) و ترکمنستان (آسیای مرکزی) است. مقدسی و برخی از گذشتهنگاران دیگر آن را «ایران شهر» نیز ضبط کردهاند. نگهداری غذا (به انگلیسی: Food preservation)، روندی برای کاهش فساد (از دست دادن کیفیت یا ارزش غذایی) توسط اکسیژن، باکتریها و دیگر میکرو ارگانیسمها است؛ هرچند که در روشهای نگهداری، میتوان به استفادهٔ از باکتریهای خوشخیم، مخمرها و قارچها برای نگهداری و افزودن بر ویژگیهای طعم و مزه (به عنوان مثال، پنیر، شراب) اشاره کرد. بر پایهٔ روایت ایرانی آغاز آفرینش در نسک بندهش از کوه ریوند (در ناحیهٔ نیشابور خراسان) در شمار ۲۲۴۴ کوهی نام برده شده که از البرز فراز رستند. داستانی دربارهٔ بنیاننهادن شادیاخ در نیشابور به عبدالله بن طاهر نسبت دادهاند؛ که هدف از آن عدم مزاحمت سپاهیان برای مردم بوده است. با در دست داشتن این دوربینها، که در آن زمان در ایران شناخته نشده بودند، عکاسی خبری ایران را متحول کردم و با در دست داشتن وسیلهای چون تلویزیون، با میلیونها تماشاچی، نگاه مردم را، بدون آنکه خودشان متوجه بشوند، تغییر دادم. در همین سال جهانگیرخان به درجه امیرتومانی نائل آمد و او بانی زرادخانه در ایران بود.

شاپور -که از وی به عنوان بانی شهر در دوره ساسانی، نام برده شده- به امور تجارت و اقتصاد، توجهی ویژه داشت؛ او در راستای نیرومندسازی موقعیت اقتصادی ابرشهر، نواحی شمال شرق ایران را -که در سیطرهٔ کوشان بود- تصرف نموده و فرمانروایانی -از جمله شاهزاده پیروز- را که پیرو وی بودند، بر این ناحیه نهاد. اقدامات عمرانی عبدالله در نیشابور که مشتمل بر ساخت شادیاخ و عمارتهای تازه بود، نشانگر میزان علاقهٔ او به شهری بود که توانایی آبادی آن به سلیقهٔ خویش را داشت. یزدگرد دوم برای نزدیکی به مرزهای شمال خاوری کشور و رویارویی با تاخت و تاز و آزار اقوام کیدار و خیون (هون)؛ نیروی خود را در این ناحیه مستقر ساخت و پایتخت خود را از تیسفون به نیشابور (ابرشهر) منتقل نمود. ناوبران هندی که قرنها پیش به مالایا، جاوه، چین و خلیج فارس دریانوردی میکردند، طناب ساخته شده از الیاف نارگیل را در کشتیهای خود به کار میبردند.